Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στις τραυματικές εμπειρίες των παιδικών χρόνων του συγγραφέα στα χρόνια του Ισπανικού εμφυλίου, στη δολοφονία του πατέρα του και στη νοσηρή σχέση με τη μητέρα του, που χαράχτηκαν στην τρυφερή ψυχή του με ανεξίτηλο τρόπο, καθορίζοντας την υπόλοιπη ζωή του. Οι μνήμες των επώδυνων παιδικών χρόνων του, ξυπνούν και γίνονται αφορμή ο συγγραφέας να κάνει μια κατάθεση ψυχής. Όπως γράφει ο ίδιος, "το έργο το ίδιο με ξαναγεννούσε όπως το κουκούτσι του ροδάκινου δημιουργεί τη ζωή". 

Το έργο γράφτηκε το 1999 και παρουσιάζεται, σε μετάφραση του Νεκτάριου –Γεώργιου Κωνσταντινίδη, διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικού και μεταφραστή Θεάτρου, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. 

Ερμηνεία: Χάρις Συμεωνίδου
Φωνή γιου: Γιάννης Κωσταράς
Σκηνοθεσία: Χρυσάνθη Κορνηλίου